بهینه‌سازی کیفیت تصویر و دُز بیمار در تصویربرداری قفسه سینه با دستگاه پرتونگاری دیجیتال

سابقه و هدف: در بخش‌های پرتوشناسی تشخیصی، به طور روزافزون دستگاه‌های پرتونگاری دیجیتال جایگزین دستگاه‌های پرتونگاری فیلم-اسکرین می‌شوند. علی‌رغم تفاوت در ویژگی‌های آشکارسازهای جدید ثبت تصاویر، همان پروتکل‌های پرتونگاری که برای سامانه‌های فیلم-اسکرین بکار گرفته می‌شد همچنان بدون بازنگری ویژه‌ای برای دستگاه‌های دیجیتال نیز بکار می‌روند. در این پژوهش، کیفیت تصویر و دُز بیمار در تصویربرداری دیجیتال از قفسه سینه مورد بررسی و بهینه‌سازی قرار گرفتند. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی از دو دستگاه پرتونگاری دیجیتال Shimadzu, RDA Speed و Siemens, G2107 استفاده شده است. در فواصل مختلف چشمه تا فانتوم و با کیلوولتاژهای مختلف، تصویربرداری و اندازه‌گیری دُز انجام گرفت. برای اندازه‌گیری کیفیت تصویر در این مطالعه، فانتوم بررسی جزئیات- کنتراست بکار گرفته شد. برای بررسی بهینه‌سازی، از پارامتر نسبت کیفیت تصویر به مجذور دُز بیمار (IQFinv/E2) استفاده گردید. یافته­ ها: بررسی پارامترهای اندازه‌گیری شده برای بهینه‌سازی نشان داد که در هر دو دستگاه با کاهش اندازه کیلوولتاژ علی‌رغم افزایش دُز موثر بیمار، نسبت IQFinv/E2 نیز افزایش می‌یابد. بیشترین اندازه این نسبت برای دستگاه‌های Shimadzu, RDA Speed و Siemens, G2107 بترتیب برابر 0/180 و 0/0083 اندازه‌گیری گردید. نتیجه­ گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که با افزایش کیلوولتاژ نسبت کیفیت تصویر به دُز بیمار کاهش پیدا می‌کند. بنابراین برای بهینه‌سازی تصویربرداری از قفسه سینه بایستی، تا جای ممکن اندازه کیلوولتاژ را با توجه به جثه بیمار و هدف بالینی مورد نظر کاهش داد.